Verkwanseld

Onze ouders en grootouders hebben na de oorlog gezwoegd en gebikkeld om ons land weer op te bouwen, nadat het zowel financieel als fysiek in puin lag.
Mannen gingen op de fiets of hun Solexje ’s ochtends in alle vroegte naar de fabriek, kantoor, of andersoortig werk. Ook in bitterkoude winters en ze maakten veelal lange dagen.

In huis was meestal maar één kachel; een badkamer ontbrak, net als een koelkast, wasmachine, of andere luxe.
Zelf dook ik als kind ’s avonds vaak bibberend van de kou op een zolderkamertje in bed, terwijl de ijsbloemen op de ramen stonden. Televisie was er niet; we zaten gespannen te luisteren naar een hoorspel op de radio, 

een voetbalverslag van de legendarische Leo Pagano, of spannende en andere interessante uitzendingen. ’s Avonds speelden we Monopoly, of andere spelletjes. We voetbalden op straat met een papieren bal, of deden andere straatspelletjes. We waren tevreden en veelal gelukkig.
Een luxe vakantie, sportclub en andere pleziertjes van het leven hadden we toen nog niet, maar kwamen geleidelijk aan in ons leven.

Respect

Tegenwoordig is alles heel gewoon geworden, maar we worden steeds ontevredener. Om niets wordt gedemonstreerd, acties en optochten georganiseerd, met vernielingen, rellen, oproer en bedreigingen van politie en politici. Zelfs feesten kan niet meer zonder te rellen en eigendommen van anderen te ruïneren. Haatmails en bedreigingen
Ook de overheid doet er hard aan mee door grote groepen mensen in de steek te laten, niet in te grijpen waar nodig, of laf weg te kijken bij problemen.
Al het moois dat ooit is opgebouwd wordt tegenwoordig door menigeen verkwanseld. Dat willen we toch eigenlijk niet?

Laten we daarom beginnen om op het werk, tijdens sporten, in gezelschappen, in cafés of op andere plekken het goede voorbeeld te geven door elkaar met respect te behandelen, positief met elkaar om te gaan en negatieve tendensen af te wijzen.
Hopelijk ontstaat er dan weer een aangenamere sfeer in ons landje.

13-12-2022