Waar is Momfert?
Al een paar maanden terroriseert hij me. Ik probeer van alles om het hem zo lastig mogelijk te maken en hem te verdrijven. Hoe is het mogelijk dat hij steeds weer alle opgeworpen hindernissen, vallen en supersonisch tril- en geluidsapparatuur weet te weerstaan en te omzeilen?
Je begrijpt waarschijnlijk al dat ik wordt gekoeioneerd door een mol. Ik krijg langzamerhand enorm respect voor de lastpak. Volgens mij is ons tuindier doof, blind en zonder reukvermogen, maar wel heel slim. Het is bekend dat mollen bijna blind zijn, maar daarentegen hebben ze wel een goed gehoor en een gevoelige neus. Maar ons onderkruipsel kennelijk niet. Ik heb in die paar maanden dat hij ons teistert en de tuin ruïneert grote bewondering voor het beest gekregen vanwege zijn volharding en overlevingskunst.
Ach, ik heb geen probleem dat er in de bloemperken heuveltjes komen en zelfs niet dat er soms planten omhooggewerkt worden of plat op de grond komen te liggen, maar wel dat mijn trots, mijn gazonnetje van 35 m2, verwoest wordt.
In het voorjaar heb ik mijn uiterste best gedaan om het veldje in optima forma te krijgen. Zo heb ik geverticuleerd, kalk gestrooid en met anti klavermiddel gesproeid. Alles wat in de reclamefolders van de tuincentra wordt geadviseerd, heb ik gedaan. En het zag er in het begin van de zomer heel aardig uit, mag ik wel zeggen.
En moet je nu zien. Net terug van vakantie ziet mijn gazonnetje er als een maanlandschap uit, weliswaar zonder gras, maar wel met ongecontroleerde heuvels.
Inmiddels heb ik al heel wat geld uitgegeven aan apparatuur en middeltjes, maar het interesseert onze Momfert totaal niet. Hij graaft maar door en weet vakkundig de mollenklemmen te ongtwijken.
Het beroerde is dat ik niet weet waar hij zit. Soms is hij een paar nachten kennelijk op avontuur, misschien op zoek naar een vrouwtje, maar dan ineens heeft hij weer een paar bergen aarde op het gazon omhoog gewerkt.
Ik word er tureluurs van en elke ochtend kijk ik met angst en beven door het raam naar buiten om te zien of ik het gazon weer moet egaliseren.
Maar ach, er zijn ergere dingen in het leven, dus niet zeuren. En het geinige is dat ik bij vrienden en familie een leuk verhaal kan vertellen en … zojuist een autobiografische column heb kunnen schrijven.
Op het moment dat ik dit schrijf, is mijn treitervriend trouwens al vier dagen niet meer langs geweest. Zal hij dan toch in de gaten hebben gekregen dat hij in mijn tuin niet welkom is?
3-8-2015
Wil je meer schrijfseltjes lezen? Klik HIER voor de titellijst.