Truttigheid met een knipoog
Wat is er de laatste tijd toch aan de hand in ons Nederland en ander Westerse landen? Ineens komen allerlei lijken uit de kast. Overal wordt er overspannen geroepen over billenknijoers, schouderkloppers, wangentikkers, of knuffelaars, die jaren geleden wat gedaan hebben en veelal alleen maar als simpele avance, humor of iets ondeugends.
De ernstige opdringerigheden, aanrandingen en verkrachtingen daargelaten, waren het vaak onschuldige, speelse, vrolijk bedoelde aanrakingen van mannen aan vrouwen en andersom die gewoon een klein teken van genegenheid toonden.
Zoiets kan het begin zijn van verdere seksuele toenadering. maar als je er niet van gediend bent, kun je direct klaarheid geven door duidelijk je mening te geven, toch?
Maar om dat jaren later openbaar te maken is nogal laf en moeilijk te bewijzen. Blijvende ovelast of erger kan immers gemeld of aangegeven worden bij de politie.
De laatste tijd werd het een hype om oude koeien uit de sloot te halen, met gevolg dat nu niemand meer een beetje genegenheid durft te tonen aan een ander met een simpele aanraking. Zelfs fluiten, nakijken, of lollige opmerkingen maken is niet meer toegestaan.
Het is interessant om op schilderijen te zien hoe vrij de mensen In de middeleeuwen waren om met elkaar om te gaan en vol vreugde intensief half ontbloot aan elkaar te zitten. Tegenwoordig zijn we natuurlijk zogenaamd gecifilseerder. Hoewel dat de vraag is, aangezien we op andere gebieden hevig zijn ontspoord door de vele haatmails, bedreigingen, onbehouwen gedrag en zinloos geweld.
Maar hoe nu verder? Ik pleit er voor om een leuk iemand eerst een knipoog te geven. Die kan dan eventueel een knipoogje teruggeven. In dat geval is verdere toenadering toegestaan met bijvoorbeeld een voorzichtig complimentje. Als antwoord uitblijft, moet je maar kappen om niet het gevaar te lopen op een #MeToo-lijst te komen. Krijg je wel reactie dan kun je een tikje hier of daar geven. Na een tikkie terug mag je dan eindelijk naar eigen inzicht de toenadering, tot nadere order, intensiveren.
Ik geef toe, het is allemaal nogal omslachtig, maar met minder risico. Zo moet het tegenwoordig kennelijk.
Probleem blijft ook dan nog of een dergelijk toenaderingsprotocol ook normaal wordt geaccepteerd? Want als een van de twee achteraf teleurgesteld is, of een hekel aan de ander krijgt en hem of haar gaat aanklagen, hoe kun je dan je onschuld bewijzen. Selfies maken van de knipogen? Een verklaring tekenen? Een ooggetuige benaderen? Nogal ingewikkeld, lijkt mij.
Het wordt er allemaal niet eenvoudiger op. We leven in een verwarrende wereld. Het beste is om maar geen relatie aan te gaan.
2-4-2018
Wil je meer blogs lezen? Klik dan HIER voor de volledige titellijst