Botsende botten
In eerdere blogs heb ik geschreven over de zwakke schakels in ons lichaam; met name over onze gammele knieën. Vandaag wil ik wat vertellen over artroseproblemen.
Maar wat is artrose eigenlijk? Wat zijn de symptomen en gevolgen? Eenvoudig gezegd is artrose slijtage van het kraakbeen. Kraakbeen zorgt dat onze gewrichten soepel kunnen bewegen en schokken kunnen opvangen. Zowel jongeren als ouderen kunnen artrose krijgen. Bij jongeren kan het aangetaste kraakbeen, bijvoorbeeld bij ernstige overbelasting, weer herstellen doordat het lichaam de benodigde stoffen automatisch aanmaakt. Bij ouderen lukt dat niet meer zo gemakkelijk.
Bij mij begon de artrose zeventien jaar geleden.
Ik sportte zo’n vijf dagen per week: badmintonnen, tennis, hardlopen. Op een gegeven moment voelde ik tijdens mijn wekelijkse badmintonavond bij aanvang wat gezeur in mijn rechterknie. Maar na wat opwarming was de narigheid weer over.
De week erna kwam het weer terug. Gaat wel een keer over, denk je dan. Maar na korte tijd voelde ik ook bij het joggen pijn. Ook dat verdween weer na een paar honderd meter. Geleidelijk aan werd het euvel pijnlijker. Een aantal weken rust leek mij een goed idee. Stommeling die ik was, ging ik daarna meteen weer volop sporten. De rustperiode had niet geholpen, want na korte tijd explodeerde de pijn en begon ik flink mank te lopen. Gevolg: hardlopen en badmintonnen was over. Ik had mij duidelijk geforceerd.
Na een doktersbezoek bleek dat ik artrose had.
‘Niets tegen te doen’, zei de huisarts. ‘Daar moet je mee leren leven.’
Datzelfde had mijn vorige huisarts 30 jaar geleden ook over mijn rug gezegd, waar ik inderdaad flink problemen mee had.
Foto’s wezen uit dat het kraakbeen van mijn rechterbeen aan de binnenkant was weggesleten en de botten tegen elkaar schuurden.
Terwijl mijn linkerbeen op de foto’s netjes recht stond, was het rechterbeen behoorlijk krom gegroeid, vermoedelijk door ontbrekend kraakbeen. Het was mij nooit eerder opgevallen. Maar waarom rechts wel en links geen slijtage? Doktoren weten het niet.
Na enige tijd kwam er ook nog een soort krampgevoel aan de buitenkant van het scheenbeen bij, wanneer ik enige tijd had gezeten met mijn been in een hoek van 90 graden. Als ik bijvoorbeeld in de auto een lange rit moest maken verging ik van de irriterende pijn.
Na de plotselinge pijnexplosie heb ik verschillende dingen uitgeprobeerd om verdere slijtage tegen te gaan en het kraakbeen te verbeteren.
Het manklopen verminderde en de ergste pijn nam af, maar helaas zijn deze problemen de laatste tijd weer behoorlijk toegenomen. Daarom heb ik begin dit jaar besloten tot drastischere maatregelen.
Helaas, beste lezer, in dit stukje zat weinig vrolijks. Als je het hebt uitgelezen, hoop ik dat je er wat van hebt opgestoken. Volgende week ga ik vertellen wat ik aan de artrose heb gedaan en wat de resultaten zijn geweest. Misschien heb je daar nog wat aan.
1-10-2018
Wil je meer blogs lezen? Klik HIER voor de titellijst.