Het ideale paradijs

Er was eens, heel lang geleden, een prachtige jonge vrouw die leefde als een prinses in een grote, fraaie tuin. Er groeide van alles, zoals veel prachtige bloemen, allerlei fruitbomen en struiken, vele soorten groenten en andere vruchten van het land. Ze had niets te klagen, maar toch was ze ongelukkig. Ze voelde zich eenzaam, totdat …

Totdat er ineens een sterke, stoere jongeman haar tuin in kwam lopen. Ze was meteen stapelverliefd op die mooie verschijning en bood hem een appel aan. Ze noemden de tuin Ons Paradijs. In die tijd waren er nog geen bijzondere tuintoestanden bedacht, zoals een jacuzzi, tuinmeubilair, barbecue, of tuinkabouter, maar toch leefden ze nog lang en gelukkig. Het was een ideaal stel, ze liepen in hun blootje rond en deden niet aan geboortebeperking. Elk jaar kregen ze minstens één kind, totaal wel zo’n zesentwintig jongens en meisjes.

Helaas kregen de twee oudste broers ruzie met elkaar. De jongste van de twee voelde zich achtergesteld bij zijn oudere broer. Bovendien werden ze beiden verliefd op hun oudste zus, waardoor de jongste ook nog eens vreselijk jaloers werd. Daarom besloot hij zijn rivaal te doden.

Vader en moeder hebben het tot hun geluk niet meer meegemaakt. Na de moord ontstond er haat en nijd onder de broers en zussen. Sommigen veroordeelden de daad van hun broer, anderen praatten het goed en weer anderen hadden geen mening.
Vanaf dat moment werd het Paradijs een tuin vol ellende. Zowel bij de boers en zussen zelf, maar ook bij hun nakomelingen was er sindsdien altijd ruzie en oorlog. Het is nooit meer goed gekomen en het Paradijs dat eerst een ideale wereld was om in te leven, bestond niet meer.

We verlangen allemaal naar het Paradijs, de ideale wereld om ons heen, maar helaas zullen wij die niet vinden. Wel kunnen we een klein paradijsje om ons heen bouwen door van onze familie, vrienden en kennissen te houden en respect te tonen aan al onze naasten. Misschien dat we dan toch een beetje aan het ideal Paradijs kunnen bouwen.

8-04-2019