Een vreemde kennismakingsavond

Het wordt allemaal steeds vreemder op onze aardbol met de include- en woketoestanden, de cancelcultuur en kick out. Daarom verbaas ik mij niet meer zo gauw over gekke toestanden. Maar als een tenniskantine ineens lijkt te veranderen in een soort gekkenhuis vraag je jezelf af: waar ben ik in hemelsnaam in terechtgekomen?
 
In het verleden heb ik altijd vrij intensief gesport, zoals voetbal, badminton en hardlopen, maar helaas zijn deze sporten voor een ouder persoon als ik niet meer zo goed mogelijk. Alleen tennissen, dat ik al 35 jaar beoefen, kan je tot hoge leeftijd aardig volhouden en doe ik dan ook bijzonder graag. Meestal tweemaal per week in de ochtenduren.
 
Kort geleden kon er twee weken niet meer overdag getennist worden wegens een toernooi dat gehouden werd. Bij onze vereniging bestaat ook een mogelijkheid om op vrijdagavond mee te doen aan tosstennis. Daarbij worden willekeurige partijtjes samengesteld.
Omdat het tennis om halfacht ’s avonds begint, wilde ik een kwartiertje eerder aanwezig zijn. Er was echter niemand te bekennen en ook totaal geen leven in de kantine.

Een gekkenhuis

Even later zag ik een dame binnengaan met een hoedje voorzien van knipperende lichtjes.
Wat krijgen we nou, dacht ik. Nog meer grappenmaker?
Ineens volgden diverse mensen met vreemd uitdossing. De een met zwart geschminkte ogen en witte strepen op de wangen, een ander als heks verkleed. Verbazingwekkend allemaal. Dit lijkt wel een gekkenhuis in plaats van een tenniskantine, dacht ik.
De een na de ander rare persoon volgde. Ineens begreep ik het rare gedoe. Het was waarschijnlijk een soort Halloweenavond.

Maar wat moet ik nou? Gelukkig had ik al wat winterspullen in mijn
tennistas. Ik pakte een witte shawl, tekende er een cirkel op met streepjes die een gebit moest voorstellen, zette een zwarte muts en een zonnebril op en sloeg de shawl voor mijn gezicht.
Zo betrad ik de inmiddels drukke kantine, waar niemand mij kende en herkende.
Ik werd vrolijk begroet met ha, ha en boeh-geroep en grappig dreigende gebaren. Maar ja, ik moest me natuurlijk wel melden als nieuw lid van de groep. Uiteindelijk vond ik de leider van het spul en stelde me voor. Ik kon gewoon meedoen met de wedstrijdjes, maar dan wel zonder zonnebril. De shawl kon ik lekker om mijn nek slaan tegen de kou.
 
Het werd een bijzondere kennismakingsavond. Apart en oergezellig. Voor herhaling vatbaar, maar dan liever niet meer gekostumeerd.