De kwelgeest

Het was een grote etter, was een halve kop groter dan ik en ook nog steviger gebouwd.
Hij zat in de zesde klas, eentje hoger dan ik. Tegenwoordig zijn dat, geloof ik, groep negen en acht. Ooit heeft iemand namelijk bedacht het oude systeem overboord te gooien en het in groepen te verdelen.
Maar terug naar die vervelende kwal. Hij was een grote pestkop en schepte er lol in om mij zoveel mogelijk dwars te zitten door me te laten schrikken, van mijn fiets te duwen, klappen op mijn hoofd te geven en zelfs door mijn schooltas in het water te gooien. En een lol dat ie had.
 
Ik zinde op wraak. Maar hoe?
Onverwachts kwam de gelegenheid tijdens een partijtje voetval op een braakliggend veldje.
De pester, Rob heette hij, speelde bij de tegenpartij. Opeens kreeg ik de mogelijkheid om hem te tackelen. Woedend kwam hij op me af; maar dat had hij niet moeten doen, want ik wist hem een flinke stomp op zijn oog te verkopen. Helaas kwam meteen daarna zijn vuist ook op mijn oog terecht. Nu was ik oprecht woest en verkocht hem een knietje tussen zijn benen. Krimpend van pijn rolde het slachtoffer over de grond.
 
Natuurlijk mochten we niet meer verder meedoen. En op school liepen we beiden rond met een blauw oog, maar het voordeel was dat ik sindsdien nooit meer last van de kwelgeest heb gehad.