Wraak ...

Hoe is het mogelijk dat een vrouw die van haar man wil scheiden, door domheid en haatgevoelens, niet alleen haar partner, maar ook zichzelf enorm kan benadelen.

In verband met een vechtscheiding moest ik een woning taxeren om duidelijkheid te krijgen over de waarde voor de verdeling van de boedel.
Toen ik bij het pand arriveerde, stond een bleke, wanhopig kijkende man mij zenuwachtig op te wachten.
‘Meneer de makelaar,’ begon de man paniekerig, ‘het is verschrikkelijk.’
‘U bent mijnheer Garritsen, de eigenaar?’, informeerde ik voor alle zekerheid.
‘Ja, helaas wel,’ somberde hij door.
‘Ik begrijp uw droevige stemming, mijnheer. Een scheiding gaat niet in de koude kleren zitten,’ reageerde ik, aannemende dat dit de reden van zijn gemoedstoestand was.
‘Nee, u begrijpt het niet; u hebt dit vast nog nooit meegemaakt.’
‘Het is een beroerde situatie, maar het leven gaat door,’ probeerde ik hem op te beuren.
‘Beroerd? Meneer het is afschuwelijk.’ De man kwam in een oplopende depressie, dus hield ik maar verder mijn mond.
‘Kom maar mee, dan kunt u zien waar ik het over heb.’

Nieuwsgierig liep ik achter hem aan. Toen ik binnen was, kende mijn ontsteltenis geen grenzen. Het leek alsof een bulldozer door het huis was gedenderd. De hele boedel kapot of overhoop gehaald, deuren in elkaar geslagen, laminaatvloer opengebroken, wanden met verf beklad, bankstel en stoelzittingen kapot gesneden, meubels en nog veel meer rommel kriskras door de kamer gesmeten.
‘Dat heeft zij gedaan’, treurde het slachtoffer. ‘En dat allemaal omdat een vriendin haar verteld heeft  dat ik vreemd ga, terwijl dat absoluut niet het geval is.’
Nu begreep ik wat de man bedoelde. Niet de echtscheiding, maar de ruïne binnen was de reden van zijn depressie.
‘Sorry, mijnheer Garritsen, ik meende dat u over uw ex-vrouw treurde.’
‘Mijn ex-vrouw? Dat secreet interesseert me geen moer meer. Ze heeft uit wraak al van alles gedaan om mijn leven kapot te maken. Ze heeft familie en kennissen wijs gemaakt dat ik haar vaak mishandelde en ik een hoerenloper ben. Allemaal niets van waar. Ze is gewoon schizofreen en ziekelijk geworden. Maar nu dit. Dit is toch wel het toppunt van ellende.’

Leuke geintjes

Toen ik het slagveld overzag, vreesde ik het ergste voor de rest van de woning. En inderdaad, overal was het dezelfde desolate toestand.
‘Verschrikkelijk, toch? Maar wat kan ik ertegen doen?’
‘Nou, u kunt haar aansprakelijk stellen voor de schade.’
‘Ja, goed idee. Dat ga ik doen.’
Zo namen we afscheid en ik maakte mijn rapport op. Zaak gesloten, zo dacht ik.

Maar nee, vier maanden later verscheen de eigenaar op mijn kantoor met de mededeling dat hij de woning in de verkoop wilde geven.
Dat gaat niet, mijnheer Garritsen. Daar gaat de rechter over.’
'Nee, nu niet meer. We hebben besloten om de woning gewoon in de verkoop te doen.’
Met stomheid zat ik de man aan te gapen. ‘Geen… geen scheiding?’
‘We hebben de ruzie bijgelegd en samen de woning weer opgeknapt. Mijn vrouw had enorme spijt van haar wraakactie. Haar vriendin, inmiddels haar ex-vriendin, had haar namelijk opgebiecht dat mijn overspel een geintje was geweest. Ze had het gewoon verzonnen.'
'Fijn om te horen', reageerde ik enthousiast.
'Ho, ho, ik heb ook nog een leuk geintje. De scheiding gaat gewoon door en dat weet ze ook. Dat is mijn wraak.’
‘Nou, nou, leuke geintjes zijn dat. Maar oké, als jullie het met elkaar eens zijn, wil ik graag het huis verkopen. Maar dan moeten jullie beiden tekenen.'
'Laat maar zitten dan.'
'Was ik al bang voor, mijnheer Garritsen. '

30-11-2020