Sjansen op het ijs

Mijn ouders kochten in de jaren dertig een nieuwbouw hoekwoning met tuin en garage in een keurige wijk aan de rand van de stad. Ze betaalden daarvoor geen € 350.000,--, zelfs niet € 35.000,--, maar slechts voor 3.500,-- GULDEN!  Ik weet het; dat waren andere tijden natuurlijk. Tegenwoordig zal deze ruime gezinswoning zeker € 800.000,-- kunnen opbrengen, ofwel zo’n 500 maal de oorspronkelijke prijs.
 
Behalve dat het een ruime typische dertiger jaren woning was, hadden ze ook een goede neus voor de ligging. Tegenover ons huis lag een knollenveldje waar kinderen, waaronder ik, regelmatig een partijtje voetbal speelden. Ook was er vlak bij onze woning een brede stoep waar we ons ook volop konden uitleven. En vanuit de eerste verdieping keken we over een weiland naar voetbalvelden van drie verschillende verenigingen. Omdat er geen tribunes in de weg stonden, hadden we zondags gratis kijkplezier, temeer daar het er bij twee clubs soms stevig aan toe ging. Zelfs zo heftig dat er regelmatig een ambulance moest komen om gewonden op te halen. Dat gold niet zo zeer voor voetballers, maar vaker voor toeschouwers die elkaar dan te lijf waren gegaan; zelfs met messen en knuppels. Ook toen waren er dus al hooligans. 

Maar het leukste aan de woning was dat het weiland vlak naast ons huis, waar zomers wat koeien rondkuierden, ’s winters werd omgetoverd in een heuse ijsbaan, compleet met muziek, avondverlichting, baanvegers en een kraampje voor koek en warme chocolademelk.
De mensen die vlak bij woonden, zoals ons gezin, kregen altijd vrij entree als compensatie van de overlast door harde muziek ’s avonds. Logisch dus dat wij in onze jonge jaren tijdens de vele ijswinters vaak op de baan te vinden waren. Niet alleen omdat we graag schaatsten, maar ook omdat mijn vriendjes en ik achter de vele leuke meisjes aangingen. Dan pakten we ze van achteren vast om ze een stukje vooruit te duwen en vervolgens wat met ze te sjansen. Echte ijspret was het. Iedereen had plezier.
In de huidige tijd zal dat wellicht grensoverschrijdend gedrag zijn, maar toe kon het

Mooie herinneringen aan mijn ouderlijke woning.